W Liturgii Kościoła świętego, dzień 15 lutego - u Sióstr Jezusa Miłosiernego - święto. W achidiecezji białostockiej wspomnienie dowolne bł. Michała Sopoćki przypada na dzień 28 września; jest to dzień upamiętniający jego wyniesienie do chwały błogosławionych.
Apostołka Miłosierdzia Bożego - to drugie imię Świętej Siostry Faustyny. Apostoł Miłosierdzia Bożego - tym tytułem określa się błogosławionego księdza Michała Sopoćko. Kim był ksiądz Michał Sopoćko? Jaką misję wyznaczył mu Pan Jezus w dziele swego Miłosierdzia? Jaką posługę zlecił mu względem siostry Faustyny?
W swoim "Dzienniczku" Święta Siostra Faustyna odnotowała wiele razy słowa, które Jezus Miłosierny skierował do niej, z myślą o księdzu Sopoćko. Poniżej zamieszczono cytaty z tego mistycznego dzieła. Oto one:
"Jest to kapłan według serca mojego. Miłe mi są wysiłki jego" (Dz. 1256).
" Córko moja, masz być jak dziecko wobec niego, pełna prostoty i szczerości, przenoś zdanie jego nad wszystkie żądania moje, on cię poprowadzi według woli mojej. Ty masz być posłuszna" (Dz. 895).
"Powiedz mu, niech się nie lęka niczego, wzrok mój jest zwrócony dzień i noc na niego. Tyle koron będzie w koronie jego, ile dusz się zbawi przez dzieło to. Nie za pomyślność w pracy, ale za cierpienie nagradzam" (Dz. 90).
"Nadszedł dzień spowiedzi i ku mojej radości ujrzałam tego kapłana, którego już znałam wpierw, nim przyjechał do Wilna. Znałam go w widzeniu. Wtedy usłyszałam te słowa: Oto wierny sługa mój, on ci dopomoże spełnić wolę moją tu na ziemi" (Dz. 263).
"Udzielam mu światła, aby sądził sprawę moją. Strzeże go oko moje" (Dz. 895).
"Oto jest pomoc widzialna dla ciebie na ziemi. On ci dopomoże spełnić wolę moją na ziemi" (Dz. 53).
"Myśl jego jest ściśle złączona z myślą moją, bądź spokojna o dzieło moje" (Dz. 1408).
Wiele osób próbowało napisać życiorys księdza Michała Sopoćko. Urodził się 1 listopada 1888 roku w Juszewszczyźnie, w powiecie oszmiańskim, miejscowości leżącej w połowie drogi między Wilnem a Mińskiem. Były to czasy niewoli narodowej i prześladowania przez władze rosyjskie Kościoła katolickiego oraz Polaków i Litwinów na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej (oecnie tymczasowo Białoruś). W rodzinie Sopoćków pielęgnowano przywiązanie do Kościoła katolickiego i polskości. W tej wyjątkowej atmosferze wzrastał młody Michał. Już jako kilkunastoletni chłopiec (w 1907) uczył w szkole parafialnej w Zabrzeziu j. polskiego, za co został ukarany karą grzywny, nałożoną przez cara. Pragnąc poświęcić się bezgranicznie służbie Bogu i ludziom, ukończywszy szkołę miejską w Oszmianie wstąpił w 1910 roku do Seminarium Duchownego w Wilnie. Święcenia kapłańskie przyjął 15 czerwca 1914 roku z rąk biskupa żmudzińskiego - Franciszka Karewicza.
W latach 1914-18 pracował jako wikariusz w parafii Taboryszki, w której przyczynił się do wskrzeszenia zlikwidowanych przez władze carskie ośrodków duszpasterskich w Miednikach i Onżadowie. Wobec trudności stwarzanych przez okupacyjne władze niemieckie (I wojna światowa), wyjechał do Warszawy i wkrótce został kapelanem Wojska Polskiego. Rzetelnie spełniając obowiązki kapelana, odbył również studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując tytuł doktora. W tym samym czasie ukończył także Państwowy Instytut Pedagogiczny. Od 1924 r. pracował w Wilnie jako kierownik Wileńskiego Rejonu Duszpasterstwa Wojskowego. W 1927 r. abp Romuald Jałbrzykowski powierzył mu odpowiedzialną funkcję ojca duchownego w Wileńskim Seminarium Duchownym, a w roku następnym został zatrudniony na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Po uzyskaniu zwolnienia z wojska oraz funkcji ojca duchownego w Seminarium (1932) poświęcił się głównie pracy naukowej. W 1934 r. habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim w zakresie teologii pastoralnej i uzyskał stopień docenta. Nie zrezygnował z pracy duszpasterskiej. W latach 1934-1938 pełnił obowiązki rektora kościoła św. Michała. Był też spowiednikiem sióstr z kilku zgromadzeń zakonnych.
Jedną z przełomowych dat w jego życiu, był rok 1933, w którym został spowiednikiem i kierownikiem duchowym siostry Faustyny Kowalskiej ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Jako spowiednik dokonał odpowiedniego rozeznania przeżyć religijnych s. Faustyny, związanych z kultem Miłosierdzia Bożego. Z jego polecenia zapisała je w „Dzienniczku”, dzięki czemu stały się powszechnie dostępne i ciągle są źródłem w zgłębianiu tajemnicy oraz rozwijaniu kultu Miłosierdzia Bożego.
Kult Miłosierdzia Bożego stał się ideą wiodącą życia ks. Sopoćki. Za jego staraniem, według wskazań s. Faustyny, malarz Eugeniusz Kazimirowski namalował w Wilnie w 1934 r. pierwszy wizerunek Jezusa Miłosiernego. Ks. Sopoćko wiele pisał o Miłosierdziu Bożym, a w 1938 r. powołał Komitet Budowy kościoła Miłosierdzia Bożego na Śnipiszkach w Wilnie. Budowę uniemożliwił wybuch drugiej wojny światowej. Mimo wojny i okupacji ks. Sopoćko nie zaprzestał szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego. Pełen poświęcenia, spieszył z pomocą ludziom prześladowanym i eksterminowanym, m.in. Żydom. Udało mu się szczęśliwie uniknąć aresztowania i uwięzienia razem z profesorami i klerykami Seminarium Duchownego w 1942 r., i odtąd ukrywał się w okolicach Wilna, w Czarnym Borze jako drwal. W czasie II wojny światowej przyczynił się do powstania nowego zgromadzenia zakonnego, które zgodnie z objawieniami s. Faustyny miało odtąd służyć idei Miłosierdzia Bożego. Napisał dla niego konstytucje zakonne, a po wojnie czynnie uczestniczył w jego ukonstytuowaniu się w Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego.
W 1947 r., na wezwanie abpa Jałbrzykowskiego, przybył do Białegostoku i został profesorem w Archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym. Tu objął wykłady ze swych specjalności: pedagogiki, katechetyki, homiletyki, teologii pastoralnej, teologii ascetycznej. Poza tym kontynuował apostolstwo Miłosierdzia Bożego i czynił starania u władz kościelnych o zatwierdzenie tegoż kultu. W 1954 r. dzięki jego staraniom, Ludomir Sleńdziński namalował w Krakowie nowy obraz Jezusa Miłosiernego. Uzyskał on aprobatę Głównej Komisji Episkopatu Polski. Niestrudzenie wypracowywał dalsze biblijne, teologiczne i pastoralne podstawy prawdy o Bożym Miłosierdziu i jego kulcie. Jego prace były tłumaczone na wiele języków m.in. łaciński, angielski, francuski, włoski, portugalski.
W 1959 r. Kongregacja Świętego Oficjum (dziś Kongregacja Nauki Wiary) zakazała propagowania obrazów i pism przedstawiających kult Miłosierdzia Bożego w formach przedstawionych przez s. Faustynę. Ks. Sopoćko podporządkował się decyzji Watykanu.
Ks. Michał Sopoćko zmarł w powszechnej opinii świętości 15 lutego 1975 r. w mieszkaniu przy ul. Poleskiej. Pochowany został na cmentarzu parafii farnej w Białymstoku, skąd po rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego, jego ciało zostało przeniesione do budowanego kościoła Miłosierdzia Bożego (30 XI 1988 r.).
Dokładnie trzy lata po śmierci ks. Sopoćki – 15 lutego 1978 r. – cofnięto Notyfikację zakazującą głoszenie kultu Bożego Miłosierdzia. „Święta Kongregacja wziąwszy pod uwagę wiele oryginalnych dokumentów nieznanych w 1959 r., rozważywszy okoliczności dogłębnie zmienione, mając na względzie opinie wielu Ordynariuszy Polskich, ogłasza, że zakazy zawarte w cytowanej Notyfikacji, już nie są wiążące”.
Poniżej zamieszczono kilka fotografii z Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku, w którym znajdują się relikwie Błogosławionego Michała Sopoćko. W dolnej części Sanktuarium znajduje się kaplica Adoracji Najświętszego Sakramentu. Wokół światyni, z myślą o pielgrzymach, rozmieszczono tablice kamiennne z wypisanymi fragmentami "Dzienniczka", z przesłaniem Jezusa Miłosiernego, odnoszącym się do księdza Michała. Trzeba też zaznaczyć, że dzięki współpracy i materialnymu wspaciu władz miasta i województwa, wygląd sanktuarium w Mieście Miłosierdzia Bożego jest imponujący. Szkoda, że dla rodzinnej Parafii Świętej Siostry Faustyny, Apostołki Miłosierdzia Bożego, którą zna cały świat, do której przybywają pątnicy ze wszystkich zakątków ziemi (w ostatnim tygodniu byli pątnicy między innymi z Korei Południowej), wciąż nie ma zrozumienia pośród włodarzy gminy, powiatu i województwa, zrozumienia dla tak ważnej sprawy jaką jest ruch pielgrzymkowy. Owszem, od wielu lat, okolice zbliżających się kolejnych wyborów, to dobra okazja dla kandydatów na rozmaite urzędy, do zbijania na tym świętym miejscu politycznego kapitału. I te obietnice, zapomniane i niespełnione obietnice ... Żal tych ludzi, którzy tu przybywają. Żal i wstyd.
I jeszcze jedno: Wszystkich nawiedzających Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Mieście Miłosierdzia, zachęca się, aby odwiedzili także Sanktuarium Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki w Suchowoli. To zaledwie 60 km na północ od Białegostoku. Poniżej zamieszczamy kolejne sześć zdjęć z chrzcielnej świątyni Błogosławionego Jerzego.
LITANIA DO BŁ. MICHAŁA SOPOĆKI
Kyrie elejson. Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, Matko Miłosierdzia - módl się za nami.
Błogosławiony Michale, niestrudzony apostole Miłosierdzia Bożego, - módl się za nami.
Kapłanie według Serca Bożego,
Niezłomny w świętej wierze,
Miłujący Boga nade wszystko,
Pokładający nadzieję w Bogu,
Posłuszny woli Bożej,
Dążący wytrwale do świętości,
Przykładzie cnót ewangelicznych,
Rozmiłowany w Eucharystii Świętej,
Żyjący duchem modlitwy,
Cierpliwie znoszący trudy życia,
Doświadczony cierpieniem,
Oddany służbie Bożej,
Wierny synu Kościoła,
Pokorny sługo Chrystusa,
Wzorze życia kapłańskiego,
Głosicielu Ewangelii Chrystusa,
Nauczycielu żywej wiary,
Szafarzu sakramentów świętych,
Gorliwy duszpasterzu,
Zatroskany o zbawienie ludzi,
Przewodniku na drogach świętości,
Mądry kierowniku duchowy,
Spowiedniku pełen miłosierdzia,
Dbający o chrześcijańskie rodziny,
Wychowawco dzieci i młodzieży,
Nauczycielu i opiekunie powołanych do służby Bożej,
Mistrzu i przyjacielu kapłanów,
Duszpasterzu wiernych świeckich,
Apostole trzeźwości,
Budowniczy świątyń Pańskich,
Dzielny kapelanie żołnierzy,
Miłujący Ojczyznę i naród polski,
Prowadzony przez miłosierną Opatrzność Bożą,
Obdarowany miłosierdziem w religijnej rodzinie,
Powołany przez miłosierdzie Boże do służby kapłańskiej,
Ugruntowany przez miłosierdzie Boże w cnotach kapłańskich,
Przygotowany przez Boga na głosiciela i świadka Jego miłosierdzia,
Wybrany przez miłosierdzie Boże na spowiednika św. Faustyny,
Wprowadzający św. Faustynę na szczyty świętości,
Umacniający św. Faustynę w wierności Bożym natchnieniom,
Wspomagający św. Faustynę w zrozumieniu Bożych objawień,
Przejęty dogłębnie tajemnicą Bożego miłosierdzia,
Zgłębiający wytrwale orędzie miłosierdzia Bożego,
Posłuszny wezwaniu do apostolstwa Miłosierdzia Bożego,
Ukazujący miłosierdzie Boga w dziełach Jego,
Ukazujący miłosierdzie Boga w stworzeniu świata i człowieka,
Ukazujący objawienie miłosierdzia Boga w Jezusie Chrystusie,
Ukazujący wielkość miłosierdzia Boga w tajemnicy Odkupienia,
Ukazujący miłosierdzie Boga w dziełach Ducha Świętego,
Spełniający do końca misję św. Faustyny,
Zabiegający o święto Miłosierdzia Bożego,
Sławiący Najmiłosierniejszego Zbawiciela w Jego obrazie,
Troszczący się o poprawność kultu Miłosierdzia Bożego,
Głoszący światu Ewangelię miłosierdzia,
Wielbiący Boga w Jego niezmierzonym miłosierdziu,
Wypraszający miłosierdzie Boże dla nas i całego świata,
Świadczący miłosierdzie bliźnim,
Doświadczony przeciwnościami w misji apostolskiej,
Naznaczony cierpieniem w apostolskim trudzie,
Nieskończenie ufający miłosierdziu Bożemu,
Wielki czcicielu Matki Miłosierdzia
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
K. Wybrał go Bóg na swego wiernego sługę
W. Aby był głosicielem i świadkiem Jego niezmierzonego miłosierdzia
Módlmy się.
Boże, Ojcze miłosierdzia, który w bezmiarze swej miłości stworzyłeś człowieka i odkupiłeś go w Synu swoim, Najmiłosierniejszym Zbawicielu, wejrzyj na naszą modlitwę, którą przez wstawiennictwo błogosławionego Michała, ufni w Twe hojne miłosierdzie do Ciebie zanosimy, zlej na nas strumienie łask Twego miłosierdzia i doprowadź do wiecznego zbawienia.
W. Amen.
