Historia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia

Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia zostało obdarzone przez Opatrzność Bożą niezwykłym klejnotem, wspaniałą perłą, którą Pan Jezus sam  nazwał "swoją wybranką" (Dz. 400). To imię usłyszała siostra Faustyna z ust Króla Miłosierdzia w swojej rodzinnej świątyni w Świnicach Warckich. W roku Wielkiego Jubileuszu Narodzin Chrystusa Siostry zostały zaproszone do Parafii św. Faustyny, aby pomagały w głoszeniu Orędzia Miłosierdzia przybywającym tu z kraju i z zagranicy Pątnikom.  

Misję zakonów w Kościele można porównać do płuc w organizmie: modlitwa jest ożywczym oddechem dla całej wspólnoty wierzących mistycznego Ciała Chrystusa. Posługa Sióstr, oparata na głębokiej modlitwie i pokornej służbie, jest duchowym zapleczem tego niezwykłego miejsca.  

Kolejne "kartki" internetowej strony naszego Sanktuarium dedykowane są Czcigodnym Siostrom Matki Bożej Miłosierdzia. Obecność Sióstr  w Diecezji Włocławskiej, korzeniami sięgającej początków Kościoła w Polsce,  w Parafii mającej za sobą  ponad siedem   wieków historii  i w Sankuarium, które budzi się do życia - jest obopólnym darem. Niech wszelkie dobro promieniujące z Miłosiernego Serca Jezusa, będzie udziałem Sióstr, Parafii, Diecezji i wszystkich, którzy pielgrzymują do tego miejsca.

ks. Janusz Kowalski
Kustosz Sanktuarium

 

 
 
 

Chwile, które przeżywałam w czasie ślubów wieczystych  - to nie należy mówić.  Jestem w Nim, a On we mnie. W chwili, kiedy mi wkładał ksiądz biskup obrączkę, Bóg przeniknął całą istotę moją, a nie umiejąc tego wyrazić, pozostawiam tę chwilę w milczeniu.  Obcowanie moje z Bogiem jest tak ścisłe od tych ślubów wieczystych, jakiego nigdy przedtem nie miałam. Czuję, że kocham Boga, i czuję, że On mnie kocha. Dusza moja skosztowawszy Boga, nie umiałaby żyć bez Niego"

(Dz. 254).

Powyższe słowa św. Siostra Faustyna wypowiedziała z myślą o ślubach wieczystych, które złożyła Bogu we wspólnocie zakonnej Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w Krakowie, dnia 1 maja 1933 roku. Świadkiem tej uroczystej ceremonii był biskup Stanisław Rospond, wcześniej rektor Seminarium Duchownego w Krakowie i spowiednik sióstr Zgromadzenia.

 

Dalsza myśl zapisana w "Dzienniczku" jest następująca:

"Milsza mi jest jedna godzina u stóp ołtarza, spędzona w największych oschłościach ducha, aniżeli sto lat rozkoszy w świecie. Wolę być w klasztorze popychadłem nic nie znaczącym, niż na świecie królową".

            Początki działalności Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce sięgają roku 1862, kiedy to matka Teresa Potocka zaczęła prowadzić w Warszawie Dom Miłosierdzia dla dziewcząt i kobiet pragnących głębokiej odnowy moralnej. Wzory do takiego życia zakonnego i takiego dzieła apostolskiego czerpała ze wspólnoty z Laval we Francji od matki Teresy Rondeau.

            W okresie międzywojennym do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia Pan Bóg powołał Helenę Kowalską - św. Siostrę Faustynę, przez którą przekazał światu Orędzie Miłosierdzia i wzrór chrześcijańskiej doskonałości oparty na postawie ufności wobec Pana Boga i miłosierdzia względem bliźnich. Jej posłannictwo polega na głoszeniu tajemnicy miłosierdzia Bożego przez czyn, słowo i modlitwę.

            W 1995 roku Zgromadzenie Sióstr MB Miłosierdzia uznało błogosławioną Siostrę Faustynę za swoją duchową współzałożycielkę. Obecnie Zgromadzenie pełni swoją misję głosząc miłosierdzie słowem i świadectwem życia, wypraszając miłosierdzie Boże dla całego świata, czyniąc miłosierdzie wobec dziewcząt potrzebujących moralnej odnowy, samotnych matek, osób niepełnosprawnych i chorych.

Z "Dzienniczka" św. Faustyny (Dz. 1749):

"+ Nieskończona dobroć Boża przy ozdobieniu
świata całego  w piękno, aby uprzyjemnić człowiekowi
czas bytowania na ziemi
O Boże, jak hojnie rozlane jest miłosierdzie Twoje, a wszystko to uczyniłeś dla człowieka. O, jak bardzo musisz kochać tego człowieka, kiedy Twa miłość tak czynna dla niego. O Stwórco mój i Panie, wszędzie widzę ślady Twojej ręki i pięczęć Twego miłosierdzia, które otacza wszystko, co jest stworzone. O mój Stwórco najlitościwszy, pragnę Ci złożyć cześć w imieniu tych wszystkich stworzeń i tworów bezdusznych, wzywam cały wszechświat do uwielbienia miłosierdzia Twego. O, jak wielka jest dobroć Twoja Boże".