Święci są jak płomień, który duszom spragnionym Boga udziela żaru swojej wiary. Czyż dla małej Świętej z Głogowca wiara św. Agaty nie była drogowskazem prowadzącym do Chrystusa? Po latach, już jako siostra zakonna, Faustyna napisze w "Dzienniczku": "Z tęsknotą patrzę na świętych ślady, (...), Zostawili mi przykład cnoty i rady" (Dz. 1304).
Kim była św. Agata, patronka młodzieńczych lat Mistyczki z Głogowca?
O św. Agacie dowiadujemy się z akt męczeństwa pochodzących z V wieku. Pochodziła ze znakomitej rodziny, z Katanii, sycylijskiego miasta położonego u stóp wulkanu Etna. Za datę jej urodzin przyjmuje się rok 235. Po przyjęciu Chrztu postanowiła żyć w stanie dziewiczym ze względu na Chrystusa. Według podania miała się wyróżniać tak niezwykłą urodą, że sam namiestnik Sycylii zapragnął ją poślubić. Ponieważ odrzuciła tak zaszczytną dla siebie ofertę, wzbudziła nienawiść i chęć zemsty u rzymskiego dostojnika.
Właśnie wybychły jedne z najkrwawszych prześladowań Kościoła. Wśród wtrąconych do więzienia z powodu wyznawanej wiary w Chrystusa, znalazła się św. Agata. Oprawcy usiłowali najpierw zniesławić Świętą. Aby pozbawić ją dziewiczej niewinności, oddali ją we władanie rozpustnej kobiety, imieniem Afrodyssa. Kiedy jednak niecne zabiegi spełzy na niczym, namiestnik skazał Agatę na tortury, wśród których żywcem odcięto jej piersi. W tym samym czasie miasto nawiedziło trzęsienie ziemi, w czasie którego zginęło wielu pogan. Przerażony urzędnik rzymski nakazał zaprzestać mąk, gdyż dostrzegł w tym karę Bożą. Jednak Chrystus dostrzegł już swoją oblubienicę dojrzałą do Nieba. Agata zmarła w więziemiu 5 lutego 251 roku, mając zaledwie szesnaście lat. Odchodziła z tego świata z modlitwą na ustach: "Panie, któryś raczył mnie strzec od dzieciństwa, któryś z serca mojego wyrwał miłość tego świata i dał przezwyciężyć tak wiele mąk, przyjmij mego ducha". Ciało Świętej męczennicy zostało złożone przez pobożnych chrześcijan poza murami miasta.
Rok po śmierci Agaty Katanię nawiedziło kolejne trzęsienie ziemi połączone z wybychem wulkanu Etny. Kiedy lawa wdzierała się do miasta, przed jednym z jej jęzorów rozłożono całun wyjęty z grobu świętej męczennicy. Lawa zatrzymała się przed świętą relikwią i żywioł się uspokoił. Ten cud podziwiali nawet poganie, a wielu z nich się nawróciło.
Od tej pory przyzywa się wstawiennictw św. Agaty kiedy zaraża niebezpieczeństwo żywiołów: trzęsienia ziemi i wulkanu, ognia i piorunów. Nie tylko mieszkańcy Katanii polecają się przemożnej opiece św. Agaty. Polska tradycja każe w dzień św. Agaty święcić w kościołach sól i chleb. Poświęcone w domu Bożym dary, wierni zanoszą pod swój dach. Wraz z solą i chlebem poświęcają siebie i swoje domostwa Bogu, czyli oddają się pod opiekę Bożą. A wszystko to za przyczyną i wstawiennictwem św. Agaty.
Stare polskie przysłowie powiada: "Sól i chleb świętej Agaty, wypędza ogień z chaty". Inne zaś głosi: "Gdzie św. Agata, bezpieczna tam chata". Podczas burzy wystawia się po dzień dzisiejszy w oknie domu obraz z wizerunkiem św. Agaty. Wizerunkowi świętej towarzyszy zapalona gromnica.
Modlitwa do św. Agaty:
Wszechmogący Boże, niech nam wyprosi Twoje miłosierdzie święta Agata, dziewica i męczennica, która podobała się Tobie, dzięki męczeństwu i poświęconej Tobie czystości. Przez zasługi świętej Agaty, naszej patronki, błagamy Cię Boże, umacniaj nas, abyśmy nie zrażali się nigdy trudnościami i bólem, lecz by nasza miłość hartowana w cierpieniu jak w ogniu rozgrzewała serca innych i wiodła nas do Ciebie.
Wszechmogący Boże, niech święta Agata wstawia się za nami i naszymi bliskimi, wyjednuje nam potrzebne łaski, opiekuje się nami i chroni od wszelkich niebezpieczeństw. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.
